Przemoc w rodznie

Uwaga, otwiera nowe okno. PDFDrukujEmail

Przemoc w rodzinie

INSTYTUCJE POMAGAJĄCE OFIAROM PRZEMOCY:

1. Policja
2. Prokuratura
3. Działalność gmin
4. Pomoc społeczna
5. Służby zdrowia
6. Organizacje pozarządowe
7. Współpraca służb i instytucji
8. Dane teleadresowe instytucji



Policja

Do podstawowych zadań policji należy m.in:
1. ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra,
2. inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zkresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami pozarządowymi.
3. wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców.

Działania chroniące ofiary przemocy domowej podejmowane przez policję zgodnie z obowiązującym prawem:
• interwencja,
• sporządzenie dokładnego opisu zdarzenia (notatka urzędowa),
• zatrzymanie sprawców przemocy domowej stwarzających w sposób
oczywisty zagrożenie dla życia bądź zdrowia ofiar, a także mienia,
• wszczęcie postępowania przygotowawczego przeciwko sprawcy
przemocy w przypadku zgłoszenia lub stwierdzenia popełnienia
przestępstwa,
• zabezpieczenie dowodów popełnienia przestępstwa,
• podjęcie działań prewencyjnych wobec sprawcy przemocy,
• udzielenie informacji ofiarom o możliwości uzyskania pomocy.


Osoby wzywające policję mają prawo do:
• uzyskania od policjantów zapewnienia doraźnego bezpieczeństwa,
• uzyskania informacji, kto przyjechał na wezwanie - numer
identyfikacyjny policjantów, nazwa i siedziba jednostki,
• wykorzystania dokumentacji interwencji policyjnej jako dowodów
w sprawie karnej przeciw sprawcy przemocy,
• zgłoszenia interweniujących policjantów na świadków w sprawie
sądowej.




Prokuratura

Osoby poszkodowane na skutek przemocy domowej, a także świadkowie mogą złożyć w prokuraturze bądź na policji zawiadomienie o przestępstwie ściganym w trybie publiczno-skargowym lub wniosek o ściganie przestępstwa (dotyczy to przestępstw ściganych na wniosek osoby poszkodowanej). W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że popełniono przestępstwo prokuratura wspólnie z policją ma obowiązek:

• wszcząć postępowanie przygotowawcze mające na celu sprawdzenie
czy faktycznie popełniono przestępstwo,
• wyjaśnienia okoliczności czynu,
• zebrania i zabezpieczenia dowodów,
• ujęcia sprawcy,
• w uzasadnionym przypadku zastosować środek zapobiegawczy wobec
sprawcy przemocy w postaci
- dozoru policyjnego,
- tymczasowego aresztowania



Działalność gmin

Obowiązek przeciwdziałania przemocy w rodzinie, szczególnie w rodzinie z problemem alkoholowym, spoczywa także na samorządach lokalnych. Zgodnie ze znowelizowaną Ustawą o Wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, do zadań własnych gminy należy m.in. udzielanie rodzinom, w których występują problemy alkoholowe, pomocy psychologicznej i prawnej, a w szczególności ochrony przed przemocą w rodzinie.
Możliwości działań na rzecz pomocy ofiarom przemocy domowej podejmowanych na terenie gmin:

1. Udostępnienie rodzinom, w których występuje przemoc, pomocy psychospołecznej i prawnej, poprzez:

a) tworzenie i prowadzenie:
• punktów informacyjno-konsultacyjnych
• schronisk dla ofiar przemocy domowej
• ośrodków interwencji kryzysowej
• telefonów zaufania
• programowo środowiskowych

b) inicjowanie powstawania i wspieranie:
• organizacji społecznych pomagających ofiarom przemocy domowej,
• grup wsparcia dla ofiar przemocy domowej,


Zadania te powinny być umieszczone w Gminnym programie rozwiązywania problemów alkoholowych. Na realizację tego programu gmina przeznacza środki z opłat za zezwolenia na sprzedaż alkoholu.

2. W przypadku gdy aktom przemocy towarzyszy picie alkoholu należy powiadomić gminną komisję rozwiązywania problemów alkoholowych, która zgodnie z prawem powinna:

• przeprowadzić dokładne rozeznanie sytuacji (wywiad środowiskowy),
• wezwać osobę nadużywająca alkoholu i stosującą przemoc na rozmowę
ostrzegawczą, informującą o prawnych konsekwencjach stosowania
przemocy wobec bliskich,
• udzielić wsparcia socjalnego, psychologicznego, prawnego osobom
poszkodowanym,
• poinformować członków rodzin o możliwościach szukania pomocy
w zakresie problemów alkoholowych i przemocy domowej,
• prowadzić dokumentację przypadku,
• w przypadku stwierdzenia bądź podejrzenia popełnienia przestępstwa
powiadomić organy ścigania,
• w razie konieczności powiadomić policję i wnioskować o objęcie rodziny
działaniami zgodne z kompetencjami, np. wizyty dzielnicowego,
• w razie konieczności powiadomić ośrodek pomocy społecznej
i wnioskować o objęcie rodziny działaniami zgodne z kompetencjami,
• wnioskować do sądu rejonowego o zastosowanie, wobec osoby
uzależnionej od alkoholu, obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie
lecznictwa odwykowego,
• współpracować z innymi instytucjami i organizacjami pomagającymi
ofiarom przemocy domowej w środowisku lokalnym,



Pomoc społeczna

Celem działania pomocy społecznej (zgodnie z Ustawą o pomocy społecznej) jest umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenia trudnych sytuacji życiowych, których same nie są w stanie pokonać, a także zapobieganie powstawaniu tych sytuacji. Pomoc społeczna jest udzielania między innymi w przypadku przemocy w rodzinie. Przemoc domowa jest przyczyną dysfunkcji rodziny, a także może być konsekwencją dysfunkcji o innym podłożu. Pomocy społecznej udziela się także w przypadku: ubóstwa, sieroctwa, bezdomności, alkoholizmu, narkomanii, bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych. Wszystkie te sytuacje mogą sprzyjąć występowaniu przemocy wobec bliskich bądź z niej wynikać. W strukturach lokalnych działają Miejskie lub Gminne Ośrodki Pomocy Społecznej. Bezpośrednią pomocą rodzinom i osobom potrzebującym zajmują się pracownicy socjalni działający zgodnie z ustaloną rejonizacją.

W ramach swoich kompetencji i zadań pomoc społeczna:
• przeprowadza wywiad środowiskowy umożliwiający diagnozę sytuacji
rodziny lub osoby. (Niebieska karta - załącznik do wywiadu),
• przygotowuje wszechstronny plan pomocy,
• monitoruje efekty podjętych działań,
• pomaga w załatwianiu spraw urzędowych i innych ważnych spraw
bytowych,
• udziela szeroko rozumianego poradnictwa, np. prawnego,
psychologicznego lub wskazuje miejsca gdzie można uzyskać taką
pomoc,
• udziela informacji o przysługujących świadczeniach i formach pomocy
• w uzasadnionych przypadkach:
- udziela pomocy finansowej w formie zasiłków stałych,
okresowych, celowych,
- udziela pomocy rzeczowej np. przekazanie odzieży, żywności,
- udziela zasiłków i pożyczek na ekonomiczne usamodzielnienie się.
• informuje o możliwościach uzyskania pomocy w środowisku lokalnym,
• wskazuje miejsca zajmujące się pomaganiem ofiarom przemocy domowej,
w tym możliwości otrzymania schronienia np. w schroniskach, hostelach,
ośrodkach,
• w razie potrzeby bądź na życzenie zainteresowany zwraca się do policji
o podjęcie działań prewencyjnych wobec sprawcy, zgodnie
z kompetencjami policji,
• w przypadku stwierdzenia bądź podejrzenia popełnienia przestępstwa
powiadamia organy ścigania,
• może organizować i prowadzić np. punkty informacyjne, ośrodki pomocy,
grupy wsparcia dla ofiar przemocy domowej, świetlice dla dzieci,
• współpracuje z innymi instytucjami i organizacjami



Służby zdrowia

Głównym zadaniem służby zdrowia jest ochrona zdrowia pacjenta. Zjawisko przemocy domowej kwalifikuje się do zakresu sytuacji objętych świadczeniami zdrowotnymi ponieważ:

a) bardzo często towarzyszą mu wyraźne uszkodzenia zdrowia somatycznego,
b) zawsze występują poważne uszkodzenia zdrowia psychicznego.
W dziedzinie pomocy ofiarom przemocy domowej, oprócz zadań podstawowych, takich jak np. udzielenie pomocy medycznej, istotne jest:

• rozpoznanie sygnałów świadczących o występowaniu przemocy,
szczególnie gdy ofiary bądź świadkowie próbują to ukryć,
• umiejętność przeprowadzenia rozmowy umożliwiającej rozpoznanie form
przemocy i częstotliwości jej występowania,
• poinformowanie ofiar o możliwościach szukania pomocy,
• wystawienie na prośbę poszkodowanych zaświadczenia lekarskiego
o stwierdzonych obrażeniach.
• poinformowanie ofiar o miejscach i warunkach wystawienia obdukcji,
• w przypadku stwierdzenia takiej konieczności lub na prośbę
poszkodowanych powiadomienie innych służb np. pomocy społecznej,
policji, gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych
• w przypadku stwierdzenia podczas badania lub podejrzenia popełnienia
przestępstwa, np. ślady ciężkiego uszkodzenia ciała, ślady podejrzanych
oparzeń, wykorzystania seksualnego, powiadomienie organów ścigania,



Organizacje pozarządowe

Informacja o działalności lokalnych organizacji pozarządowych powinna być dostępna w każdej gminie, w przychodni, poradni, szkole, komisariacie, itp. Organizacje pozarządowe to są głównie stowarzyszenie, fundacje, kluby. W zakresie pomocy ofiarom przemocy domowej organizują:

• telefony zaufania, punkty informacyjno - konsultacyjne, ośrodki pomocy,
schroniska, hostele, świetlice dla dzieci

W ramach swojej działalności oferują, m.in.:

• pomoc psychologiczną, w grupie i kontakcie indywidualnym,
• pomoc prawną, w tym pisanie pozwów, wniosków
• pomoc socjalną
• grupy wsparcia,
• grupy samopomocowe,
• pomoc socjoterapeutyczną dla dzieci,
• udział w prowadzeniu wywiadów środowiskowych,
• udział w pracach zespołów pomagających ofiarom przemocy np. przy
gminnej komisji czy ośrodku pomocy społecznej,
• udział w interwencjach,
• pilotowanie przypadków,
• pomoc w załatwianiu spraw urzędowych i innych



Współpraca służb i instytucji

Ofiary przemocy domowej potrzebują zwykle pomocy psychologicznej, prawnej, materialnej, socjalnej, medycznej, a także wsparcia. Niezmiernie istotna jest współpraca i przepływ informacji pomiędzy różnymi instytucjami i organizacjami zajmującymi się pomaganiem ofiarom przemocy domowej, a co za tym idzie tworzenie koalicji lokalnych. Czynniki sprzyjające podniesieniu skuteczności pomocy ofiarom przemocy domowej świadczonej przez różna służby:

• tworzenie zespołów pomocowych składających się z przedstawicieli
różnych instytucji, np. policjant, pracownik socjalny, lekarz, pedagog,
• znajomość miejsc, osób, możliwości udzielenia pomocy w środowisku
lokalnym,
• przekazywanie i zbieranie informacji od poszczególnych osób i instytucji
pomagających rodzinom,
• konsekwentne egzekwowanie świadczeń wynikających z zadań i
kompetencji poszczególnych instytucji,
• podnoszenie kwalifikacji pracowników w dziedzinie zjawiska przemocy
domowej oraz sposobów skutecznej interwencji i możliwości pomocy,
• odpowiednia dokumentacja poszczególnych przypadków, form udzielania
pomocy i efektów. Uwaga: odpowiednio prowadzona dokumentacja jest
niezwykle pomocna w ewentualnym postępowaniu karnym przeciwko
sprawcy.



8. Dane teleadresowe instytucji

• Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Chlewiskach
ul. Czachowskiego 49
26-500 Chlewiska
tel. 48 6287053, fax. 48 6287271
Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

• Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Jastrzębiu
pl. Niepodległości 5
26-502 Jastrząb
tel. 48 6284015, fax. 48 6284287

• Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Orońsku
ul. Szkolna 8
26-681 Orońsko
tel. 48 6185923, fax. 48 6185959
Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

• Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Mirowie
26-503 Mirów
tel. 48 6283889,  48 6283662
Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

• Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Szydłowcu
ul. Kilińskiego 1
26-500 Szydłowiec
tel. 48 6176482, fax. 48 6176481
Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

• Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna
ul. Kilińskiego 1
26-500 Szydłowiec
tel. 48 6171451
Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

• Komenda Powiatowa Policji
ul. Kościuszki 207
26-500 Szydłowiec
tel. 48 6177200

• Sąd Rejonowy w Szydłowcu
Pl. Marii Konopnickiej 7
26-500 Szydłowiec
tel. 48 6178700 - centrala
tel. 48 6178704 - wydział rodzinny i nieletnich
tel. 48 6178707 - kurator zawodowy

 

Uwaga, otwiera nowe okno. PDFDrukujEmail

Przemoc w rodzinie

Sprawca przemocy

Co wyzwala w nich taką falę agresji? Jak mogą wyrządzać tyle zła najbliższym osobom? Czy można to zrozumieć, wyjaśnić? Czy powinno im się pomagać? Czy też należy ich bezwzględnie karać? To pytania, które nurtują wiele osób pracujących z rodzinami doświadczającymi przemocy.
Nie posiadamy wystarczającej wiedzy, wiele jest też niejasności; podobnie, jak nie istnieje typowy portret ofiary przemocy, tak też trudno nakreślić portret sprawcy, zarówno jeśli chodzi o wiek, wykształcenie, status społeczny oraz cechy osobowości. W literaturze spotykamy wiele odmiennych podejść, koncepcji szukających wyjaśnienia zjawiska przemocy w rodzinie. Poniższy tekst jest próbą uporządkowania aktualnej wiedzy na temat sprawców przemocy domowej.

Osoby o osobowości nieprawidłowej
• trwała niezdolność do związków uczuciowych z innymi ludźmi,
• bezosobowy stosunek do życia seksualnego (przedmiotowe traktowanie
partnera),
• brak poczucia winy, wstydu i odpowiedzialności,
• nieumiejętność odraczania satysfakcji (dążenie do natychmiastowego
zaspokajania popędów i potrzeb),
• utrwalone i nieadekwatne zachowania antyspołeczne,
• autodestrukcyjny wzorzec życia (np. po okresie dobrego
przystosowania, a nawet sukcesów, niszczenie
dotychczasowych osiągnięć z przyczyn niezrozumiałych dla otoczenia),
nieumiejętność planowania odległych celów (koncentracja na
teraźniejszości),
• niezdolność przewidywania skutków swojego postępowania,
• niezdolność wyciągania wniosków z przeszłych doświadczeń
(tj. nieefektywność uczenia się),
• nie dające się logicznie wyjaśnić przerywanie konstruktywnej
działalności,
• swoisty brak wglądu,
• w miarę sprawna ogólna inteligencja, formalnie nie zaburzona,
• nie rozróżnianie granicy między rzeczywistością a fikcją, prawdą
a kłamstwem,
• brak lęku,
• nietypowa lub niezwykła reakcja na alkohol,
• częste szantażowanie samobójstwem,
• tendencje do samouszkodzeń.


Badania potwierdzają, że osoby z osobowością nieprawidłową stanowią znaczny odsetek mężczyzn uporczywie znęcających się nad swoją rodziną.
Istnieją eksperci, którzy zdecydowanie odrzucają powyższą próbę porządkowania wiedzy na temat sprawców. Twierdzą, iż korzenie przemocy w małżeństwie leżą w kulturowo i społecznie ugruntowanym przekonaniu o dominacji mężczyzn nad kobietami. Sprawcy, zgodnie z tą koncepcją, wybierają świadomie przemoc. Są przekonani, że do sprawowania władzy nad kobietami wolno mężczyznom używać wszelkich form przemocy. Czują się bezkarni, gdyż z własnego doświadczenia wnioskują, iż za przemoc wobec rodziny grożą im niewielkie konsekwencje prawne czy też społeczne.

   

Uwaga, otwiera nowe okno. PDFDrukujEmail

Przemoc w rodzinie

Ofiary przemocy

Ofiarami przemocy w rodzinie są najczęściej kobiety (58%) oraz dzieci do lat 13 (24%). Natomiast sprawcami przemocy są głównie mężczyźni (96%), będący często pod wpływem alkoholu.

Koncepcje psychologiczne wyjaśniające zjawisko przemocy i zachowanie ofiar:

SYNDROM WYUCZONEJ BEZRADNOŚCI.
ZJAWISKO "PRANIA MÓZGU".
DLACZEGO KOBIETY NIE SZUKAJĄ POMOCY?


SYNDROM WYUCZONEJ BEZRADNOŚCI

Próbując wyjaśnić bierność osób pozostających przez wiele lat w sytuacji prze­mocy, można odwołać się do teorii wyuczonej bezradności. Leonora Walker psycholog, badała przez wiele lat zachowania kobiet doznających przemocy w rodzinie. Zauważyła, że na początku pojawiania się aktów przemocy, kobiety podejmowały różne działania mające wpłynąć na zmianę sytuacji ("od prośby do groźby"). Dopiero, gdy kobiety nabierały przekonania o nieskuteczności swoich posunięć, rodziło się w nich poczucie bezradności.

Wyuczona bezradność jest poddaniem się, zaprzestaniem działania, które wynika z przekonania, że cokolwiek się zrobi, nie będzie to miało żadnego znaczenia, gdyż zawsze znajdzie się powód do zachowań agresywnych.

Wyuczona bezradność jest najczęstszym objawem u osób doznających prze­mocy. Bardzo często rozwija się na bazie życiowych doświadczeń. Walker, na pod­stawie wieloletnich badań, ustaliła listę czynników wysokiego ryzyka rozwoju wyuczonej bezradności, do których zaliczyła:

Doświadczenia z dzieciństwa:
• przemoc fizyczna;
• napaść seksualna lub molestowanie;
• sytuacje traumatyczne (śmierć lub rozwód rodziców, alkoholizm, choroba
bliskich itp.);
• kłopoty w nauce;
• problemy zdrowotne.

Doświadczenia wyniesione ze związków w życiu dorosłym:
• przemoc (istotny jest czas trwania, rodzaj i częstość przemocy);
• patologiczna zazdrość;
• gwałt, przymuszanie do nieakceptowanych form współżycia;
• groźby pozbawienia życia.

Nakładanie się na siebie niekorzystnych doświadczeń odgrywa istotną rolę w powstaniu i ujawnianiu się syndromu wyuczonej bezradności. Skutki wyuczonej bezradności, łagodzi stopniowe odzyskiwanie przez osobę doznającą przemocy kon­troli nad swoją osobą i swoim życiem.


ZJAWISKO "PRANIA MÓZGU"

Techniki "prania mózgu" znane były już za czasów Platona. Obecnie zjawisko to występuje w wielu dziedzinach życia społecznego: w polityce, w reklamie, w szkole­niach wojskowych, w działalności sekt religijnych, a także w życiu rodzinnym.
W naukach psychologicznych i socjologicznych, termin "pranie mózgu" pojawił się w latach pięćdziesiątych naszego stulecia.

Najczęściej rozumie się go jako:

1. Szereg zabiegów, które celowo są stosowane przez grupę (np. ośrodki kierownicze ­ państw, organizacje społeczne i wychowawcze, organizacje polityczne itp.) lub jednostkę, by zmienić czyjeś przekonania, nastawienia, światopogląd (wymuszona indoktrynacja);

2. Szereg zabiegów stosowanych w celu zmiany osobowości (uczuć, potrzeb, postaw), aby osoba manipulowana działała zgodnie z oczekiwaniami manipulatora. [...]

Badania nad przemocą w rodzinie pozwoliły wyodrębnić najbardziej typowe za­chowania sprawców przemocy, stosujących technikę "prania mózgu" do których zalicza się: izolację, monopolizację uwagi, doprowadzenie do wyczerpania, wywoływanie lęku i depresji, naprzemienność kary i nagrody, demonstrowanie wszechmocy i wszechwładzy, wymuszanie drobnych przysług. [...]

Konsekwencje "prania mózgu":

Degradacja własnego obrazu - zabiegi te powodują, że osoby doznające prze­mocy, zmniejszają swoją aktywność, wycofują się z działania i unikają podejmowania trudnych zadań. Uważają, że są głupie i mało zdolne. Łatwo ulegają sugestiom i manipulacjom. Zmieniają swoje poglądy, przyzwyczajenia, by dostosować się do życzeń sprawcy.

Przeżywanie silnego poczucia lęku i zagrożenia - ofiary mają duże poczucie winy, wstydu i lęku. Od sprawcy oczekują jedynie kary, ponieważ wiedzą, że są pełne wad, a wszystko co robią jest niewłaściwe. Przeżywanie silnego poczucia winy kieru­je złość i agresywność w stronę własnej osoby, to z kolei powoduje, że sprawca może czuć się bezkarnie.

Wyzwalanie silnych stanów regresji - regresja jest mechanizmem obronnym, polegającym na nawrotach do zachowań i sposobów działania z wcześniejszych okre­sów życia. Stosowanie techniki "prania mózgu", prowadzi do wielu regresywnych zmian w osobowości ofiar. Skutkiem tego jest ich bezradność, zanik krytycznego myślenia, powrót do myślenia życzeniowego, czasami zanik uczuć wyższych. Procesy "prania mózgu" powodują całkowite podporządkowanie, utratę poczucia własnej wartości i własnych przekonań oraz bezkrytyczne przyjmowanie rzeczywistości, wykreowanej przez sprawcę.


DLACZEGO KOBIETY NIE SZUKAJĄ POMOCY?

Warto zastanowić się, dlaczego osoby, w tym głównie kobiety, doznające przemocy w rodzinie, nie szukają pomocy.

Odpowiedzi dotyczą wielu aspektów:

- Nie, bo odczuwają lęk przed zemstą ze strony partnera.
- Kobieta może być zastraszona przez partnera, który grozi jej śmiercią lub śmiercią jej dzieci, jeśli prawda o przemocy wyjdzie na jaw.

- Nie, bo odczuwają wstyd i upokorzenie.
- Kobieta może być przekonana, że przemoc dotyczy tylko jej osoby, inni zaś nie mają takich kłopotów.
- Kobieta czuje się winna, może myśleć, że gdyby była lepsza, ataki agresji nie występowałyby.
- Kobieta może myśleć, że nie zasługuje na żadną pomoc.
- Kobieta ma przekonanie, że zasłużyła na swój los.
- Nie, bo są zależne finansowo do partnera.
- Kobieta jest uzależniona od partnera, który jest jedynym żywicielem rodziny.
- Kobieta może być przekonana, że nie będzie w stanie sama utrzymywać dzieci.

- Nie, bo posiadają błędne przekonania.
- Kobieta wierzy, że w każdym małżeństwie istnieje przemoc.
- Kobieta wierzy, że skutki przemocy są zbyt małe, by komukolwiek o tym mówić.
- Kobieta ma nadzieję, że przemoc była incydentalna, a sam partner zmieni się na lepsze.
- Kobieta uważa, że przemoc jest sprawą rodzinną i nie można liczyć na pomoc z zewnątrz.

- Nie, bo utraciły wiarę w pomoc.
- Kobieta mogła szukać pomocy, ale okazała się ona mało skuteczna.

- Nie, bo nie chcą złamać tradycji kulturowo-religijnych.
- Kobieta chce utrzymać małżeństwo nawet za cenę cierpienia, ze względu na wartości religijne lub tradycje kulturowe.

   

Uwaga, otwiera nowe okno. PDFDrukujEmail

Przemoc w rodzinie

Co to jest przemoc?

Wywieranie wpływu na proces myślowy, zachowanie lub stan fizyczny osoby bez jej przyzwolenia.

Przemoc w rodzinie może przybierać różne formy.

Poniżej przedstawiamy rodzaje i formy przemocy w rodzinie. Sprawdź, jakich zachowań doświadczyłaś/ doświadczyłeś ze strony swojego partnera.

Rodzaje przemocy:

Przemoc fizyczna:
popychanie, odpychanie, obezwładnianie, przytrzymywanie, policzkowanie, szczypanie, kopanie, duszenie, bicie otwartą ręką i pięściami, bicie przedmiotami, ciskanie w kogoś przedmiotami, parzenie, polewanie substancjami żrącymi, użycie broni, porzucanie w niebezpiecznej okolicy, nieudzielanie koniecznej pomocy itp.

Przemoc psychiczna:
wyśmiewanie poglądów, religii, pochodzenia, narzucanie własnych poglądów, karanie przez odmowę uczuć, zainteresowania, szacunku, stała krytyka, wmawianie choroby psychicznej, izolacja społeczna (kontrolowanie i ograniczanie kontaktów z innymi osobami), domaganie się posłuszeństwa, ograniczanie snu i pożywienia, degradacja werbalna (wyzywanie, poniżanie, upokarzanie, zawstydzanie), stosowanie gróźb itp.

Przemoc seksualna:
wymuszanie pożycia seksualnego, wymuszanie nieakceptowanych pieszczot i praktyk seksualnych, wymuszanie seksu z osobami trzecimi, sadystyczne formy współżycia seksualnego, demonstrowanie zazdrości, krytyka zachowań seksualnych kobiety itp.

Przemoc ekonomiczna:
odbieranie zarobionych pieniędzy, uniemożliwianie podjęcia pracy zarobkowej, nie zaspakajanie podstawowych, materialnych potrzeb rodziny, itp.

   

Strona 3 z 3